Vriendin's moeder heeft kanker

[Daphne_11 0]

Ik weet niet of ik hier op de juiste plek zit aangezien dit niet gaat over iemand in mijn omgeving die kanker heeft. Een goede vriendin heeft momenteel echter een hele moeilijke periode. Er is ongeveer 2 jaar geleden kanker bij haar moede geconstateerd, en is recentelijk terminaal verklaard. Na de eerste diagnose hebben ze haar slechts 6 maanden gegeven, dus aan de ene kant is het fijn dat ze toch nog "langer" leeft. Aan de andere kant is het heel moeilijk aangezien haar moeder, in haar eigen woorden, niet meer "echt" haar moeder is. Vaak snapt ze dingen niet meer, of is ze heel impulsief. Mijn vriendin heeft eigenlijk heel haar leven op pauze gezet zodat ze bij haar moeder kan verblijven en voor haar kan zorgen. Haar vader is namelijk al dik in de 70 en heeft tevens wat gezondheidsproblemen. Ik probeer m'n vriendin op de best mogelijke manier te ondersteunen, maar vind het soms moeilijk om de juiste woorden te vinden. Op het moment slikt haar moeder geen medicijnen meer (alleen om het haar zo comfortabel mogelijk te maken), dus het kan nu iedere dag over zijn. Heeft iemand ervaring met het ondersteunen van iemand die zijn/haar moeder aan deze verschrikkelijke ziekte is verloren? Ik weet dat iedereen anders is, maar ik hoop toch wat advies te krijgen over op welke manier ik er voor haar kan zijn. 

[Vuurwerk 0]

Ah dat klinkt als een nare ervaring voor je vriendin.. En goed dat ze even alles op pauze heeft gezet om er echt voor haar moeder te kunnen zijn.

Je kunt niet veel doen behalve door te zeggen dat je er voor haar bent wanneer ze dat nodig heeft. Je kunt haar ook altijd proberen op te vrolijken door wat dingen te gaan doen die haar gedachten even op iets heel anders brengen. Het is ook niet verstandig om te zeggen dat het altijd wel goed komt of iets in die trant, veel mensen proberen het op die manier lichter te maken maar helaas komt zoiets niet goed. Lang verhaal kort, ben er voor haar en ga geen gesprekken forceren

[Amber 0]

Hi Daphne_11,

Vreselijk om te lezen. Het is en blijft altijd erg zwaar om met deze verschrikkelijke ziekte om te kunnen gaan.

Ik heb zelf ook een aantal familieleden zien overlijden aan deze ziekte. Ook heb ik een vriendin gehad met dezelfde situatie als jouw vriendin. Zoals @Vuurwerk ook al heeft aangegeven, kan je inderdaad niet veel doen helaas. Natuurlijk wil je er op alle manieren voor haar zijn maar ik denk dat als je haar het gevoel laat geven dat je er altijd voor haar bent, dat al goud kan zijn. Sommige mensen vinden het moeilijk om erover te praten, daarom kan je wellicht om de zoveel tijd vragen of ze behoefte heeft om misschien even haar hart te luchten. Mocht ze hier geen behoefte aan hebben, dan zal ze vast andere behoeftes hebben waar jij deel uit kunt maken. Een dikke knuffel kan ook genoeg doen!

Ik wil je veel sterkte wensen ook voor je vriendin. Mocht je er nog graag wat over kwijt willen, laat het maar weten.